هـــر چــقــدر هــم بگــویی :
تنهــــایــــی خــوبــــــ استــــ ؛
هــم مـــن و هــم تــو مــیـدانیــم کـــه :
تنــهـایـــی خــوبــ نیستــــــ . . .
ولـــی چــه مــی تــوان کـــرد وقتـــی خوبــی نمـــانده
تـــا بــه تنهــایــی ؛واژه تنهــایــی را از تختـــه سیــاه زنــدگــی پــاکـــ کنــد . . .
بــه تنهـــایــی و بــدون تـــو روزگـــار مــی گــذارانــم . . .
نـــاراحتـــــ نبــاش ؛
ایــن روزهــــا همــه کــمکــم مــی کننــد بــاور کــنم ؛
تنهــــایــی خـــوبـــ استـــــ . . .
از یــه جــایی بــه بعــد دیگــه بــزرگـــ نمیشــی ؛پیـــر میشــی . . .
از یــه جـــایـــی بــه بعـــد دیگــه خستــه نمیشــی ؛ میبـــری . . .
از یـــه جــایــی بــه بعــد هــم دیگــه تکــراری نیستــــی ؛ زیــادی ای
گــــاهــی وقتــها . . . آدمهـــا . . . بــا یــه حــرفـــ . . . بــا یــه کــار . . .
نمـی دونــن کــه پـــاشـــون رو میــذارن رو گلــــوی آدم و فشــار میــدن . . .
نمــی دونـــن کــه ذره ذره آدمــو داغــون مــی کنــن . . .
نمــی دونــن کــه یــه زخمــی میــذارن تــو قلبـــــ آدم
کـــه تــا مــدتهــا دردش حــس میــشه . . .
گـــاهــی وقتهــا . . . بعضــی آدمهــا . . . نمــی دونــن بــا یــه حــرف . . .
بــا یــه کــار . . . چــی بــه ســـر همــدیگــه میــارن . .